Kırmızı Biber Turşusu

Közlenmiş kırmızı biber turşusunu sevmeyen yoktur değil mi? Varsa da yok denecek kadar azdır tabi. Etrafımızı sonbahar yapraklarının kapladığı ve kışa adım adım yaklaştığımız şu günlerde eminim birçoğunuz turşu kurma modundasınız. Ben tarifi yazmak için biraz geç kaldım biliyorum ama bu yıl geçti diyenler not alıp seneye denemeyi unutmayın. Biraz sonra tüm detaylarıyla ve tam ölçüsüyle vereceğim kırmızı biber turşusu tarifimi iki hafta sonra afiyetle tüketmeye başlayabilirsiniz. Ayrıca buzdolabında muhafaza ettiğiniz taktirde 1-2 yıl sonra da tüketebilirsiniz. Dikkat etmemiz gerek nokta biberleri olması gerekenden fazla közlememek ve tuz oranını iyi ayarlamak. Tam kıvamın da kırmızı biber turşusu nasıl yapılır diye merak edenler için hazırladığım közlenmiş kırmızı biber turşusu tarifime geçmeden önce sizinle kısa ve çok güzel bir hikaye paylaşmak istiyorum.

Dostluk

Adam ve hayattaki tek arkadaşı olan köpeği bir kazada birlikte ölmüşlerdi. Kendilerini muhteşem bir manzaranın karşısında buldular. Rengarenk çiçeklerle süslü bir bahçe, altından yapılmış bir kapı, beyazlar içinde bir kadın. Adam kadına sordu: “Burası neresi?” Kadın ona gülümsedi: “Cennet, efendim. “
Adam sevindi, kapıya yürüdü. Ama kadın onu birden durdurdu:

“Üzgünüm efendim, köpeğiniz sizinle gelemez. Onları içeri almıyoruz.” Adam kadına; ‘‘Ama o benim en yakın dostum’’ dedi. Nafile, ‘‘Giremezsiniz!’’ cevabı verildi. Bırakmadı yılların dostunu. Gerisin geriye döndü.
Bu kez tozlu çamurlu bir yola girdi. Karşılarına çiftlik girişini andıran bir kapı ve önünde bekleyen yırtık pırtık elbiseli bir dede çıktı. Adam sordu; “Arkadaşımla birlikte bizi kabul eder misiniz? ’’Dede“ Tabii...” cevabını verdi. Girdiler içeri. Yüzlerce ağaçtan birinin altına köpeğiyle yerleşti.
Dedeye yine seslendi; ‘‘Burası neresi?” Yaşlı adam “Cennet” cevabını verdi. Adam şaşırdı: ‘‘Nasıl olur! Az önce muhteşem bir kapıya gittik ve orasının da Cennet olduğunu söylediler!” Dede, “Şu rengarenk çiçeklerle süslü altın kapılı yer mi? Orası cehennem!” dedi.
Adam iyice şaşırmıştı. Dede gülümseyerek devam etti; “Onlar, kendi çıkarı için en iyi arkadaşını yarı yolda bırakıp bırakmayacağının sınavını yaptılar sana!’’
Dostlarınızı yarı yolda bırakmayın. Çünkü dostluk; kaybolduğunuz bir ormanda, size yol gösteren ışık gibidir...
Hayatınızda, dostlarınız olması dileklerimle...